In Torrentius neemt De Vries ons mee naar de eerste helft van de zeventiende eeuw. Hij schetst het portret van een joyeuze schilder, die het met de huwelijkstrouw niet zo nauw neemt. Torrentius krijgen we te zien als een vrije geest, die spot met theologische dogma’s, maar die tegelijkertijd een grote gevoeligheid voor de mystiek van de natuur bezit. De verteller demonstreert op onnadrukkelijke wijze welke kracht er van de stillevens van de schilder afstraalt. De Vries belicht niet alleen artistieke instelling en verfijnde technieken, maar schildert ook het kunstenaarsmilieu waarin Torrentius verkeerde en voert ons door de bordelen, de geheime kabinetten en de gruwelkamers waar de schilder slachtoffer wordt van politieke intriges. Zo krijgen we ook een gedetailleerd beeld van de mentaliteit in de GoudenEeuw, die Theun de Vries met zijn humane blik zonder vooroordelen voor ons actueel maakt.
