Wie Joke van Leeuwens met goud bekroonde of minstens hooggeroemde kinderboeken kent, weet dat zij het in zich had een heel bijzondere dichteres te worden: bij zo’n originele fantasie en zo’n verrassende stijl kan dat haast niet anders. Alles is dus verrassend aan Joke van Leeuwens eerste dichtbundel, behalve dat die er uiteindelijk gekomen is.
Heel bijzonder is het tweede (van de vijf) hoofdstukken, ‘Onder de honderd’. Hier en daar is het een extreem geval van citatenkunst: in ruwe vorm is de taal van de kinderen vaak op zijn best.
In de vierde afdeling, ‘Bezoekers’, gaat het om mensen van wie onze samenleving zich heeft vervreemd. Regelrecht geëngageerde poëzie schrijft Van Leeuwen niet – alle aspecten van haar onderwerp gebruikt ze om een goed gedicht te maken. Maar juist zo weet ze het inlevingsvermogen van haar lezers te stimuleren.
