Zo min als iemand ooit zal weten wat achter zijn rug plaatsvindt want hij keert zich om en het is weer vóór hem, zo goed kunnen wij ons voorstellen dat alles wat wij zien, deze wereld, het bestaan slechts één kant van de zaak is, de voorkant. De werkelijkheid is met het leven zoals het ons vergund is te kennen maar wordt slechts ervaren door iemand die door twee of drie levens tegelijk heen leeft, een soort dubbelmens.
Zulke mensen nu beschrijft Gerrit Krol. Personen die volgens de algemene opinie ‘raar’ zijn of ‘gek’, mensen met wie niet te praten valt (dialogen komen in zijn verhalen niet voor). Het zijn mensen die pas in hun eenzaamheid gelukkig zijn, die handelen volgens een zeer persoonlijke regel die voor hen niet alleen deze wereld, de ‘beste der mogelijke werelden’, maar ook alle andere die mogelijk zijn, en alle onmogelijke werelden, in één zin verklaart.
