Iemand heeft al heel lang niets van zijn vrouw gehoord… Iemand probeert zich elke vakantie opnieuw elders thuis te voelen… Iemand kan met alles ter wereld vrede hebben, behalve met zijn eigen humeur…
Wie is toch die Iemand, met wie elke tekst begint? Steeds weer heeft hij van alles te stellen met zijn herinneringen, ergernissen en verlangens. Maar verder weten we niets specifieks over hem, al is zijn streven herkenbaar. Vaak lijkt hij aan zijn eigen onvermogen te kunnen ontsnappen, ware het niet dat er een klein obstakel in de weg blijft zitten.
Hedda Martens schreef deze vijftig licht-melancholische, stilistische juweeltjes in een uiterst precieze taal: een waar genoegen voor fijnproevers.
De pers over Iemandsland:
‘literatuur van hoog niveau’ Leeuwarder Courant
‘trefzekere taal en scherpe mensenkennis’ de Volkskrant
‘…vooral Martens’ meesterlijke gewoeker op de vierkante centimeter [verdient] onze bewondering. Zij slaagt er telkens in binnen een paar bladzijden een bizar, ongewoon, intrigerend personage tot leven te wekken’ NRC Handelsblad
.