In De schoenen van de dirigent wordt het begrip poëzie tot het ruimere begrip tekst uitgebreid en worden de mogelijkheden van de slogan ‘alles is materiaal voor poëzie’ op intelligente en onbevooroordeelde wijze geëxploreerd.
In zijn aandacht voor het nog weinig ontgonnen gebied van het zogenaamde pointeloze, vervelende en de intrigerende mechanismen van de herhaling probeert Bernlef onze waardeoordelen aan een nieuw onderzoek te onderwerpen.
Het gaat er niet alleen om, de grenzen van de poëzie uit te breiden; we moeten eens vergeten wat dat is: poëzie.
