100% chemie is een kleine familiekroniek, geschreven via de achterdeur. Als de ik-persoon haar moeder probeert te betrappen op het verleden loopt zij telkens stuk op een ‘hoe kom je daar nu bij?’. De moeder is de belangrijkste bron van informatie, maar als een onbetrouwbare douanier bewaakt ze de grens van heden en verleden. Het hoedenatelier van de overgrootmoeder, de scheldende papegaai van de Duitse overgrootvader (als de ‘arme Pfiffikus’ een begrip in de familie) en de oom die op de emmer werd geboren, ze zijn haar tussen neus en lippen door ontglipt.
Meijsing probeert zich in te leven in een moeder die in 1934 als kind uit Duitsland naar Nederland kwam. In tintelend proza weet zij uiteindelijk heden en verleden te vangen.
