Vannacht blijf ik op, doorwaak ik de uren, totdat de zon opkomt en Sam precies 9 jaar en 178 dagen oud is. Zodat ik zeker weet dat hij een kind met een moeder is, een moeder die nog leeft.
Terwijl haar gezin slaapt, houdt een moeder zich wakker, uit angst voor een herhaling van het lot. Wat aanvankelijk niet meer is dan het doorwaken van de nacht, verandert in een dwaling door nachtelijk Amsterdam. Een ondergrondse tattooshop, een gesloten jazzcafé en een eenzame steen in het Namenmonument, brengen haar uiteindelijk bij de plek die ze zo lang heeft ontlopen.
Hoe kun je erop vertrouwen dat het verleden zich niet in jou herhaalt en hoeveel zeggenschap heb je in het leven om je eigen keuzes te maken? In eigenzinnig proza verweeft Mirthe Frese rouw met Chanoeka, pekingeend en Susan Sontag.