Karen Stichler heeft tien jaar geleden, op 14 september 1990, met de auto een fietser aangereden. Met dodelijke afloop. Karin heeft het ongeluk als in een roes beleefd. Ze weet alleen dat ze de macht over het stuur verloor. Sindsdien schrikt ze regelmatig ’s nachts badend in het zweet wakker.
Diezelfde 14e september 1990 staat in de aandacht van rechercheur Thomas Scheib. Hij onderzoekt een reeks moorden en verdwijningen die elke twee jaar op 14 september hebben plaatsgevonden. Drie vrouwen zijn dood gevonden, vijf andere worden vermist. Scheib gelooft dat een seriemoordenaar met de regelmaat van een klok aan het moorden slaat. Alleen 14 september 1990 ontbreekt in Scheibs rijtje.
