Annelies Verbeke schreef een keur van ongewone verhalen over mensen die je buren zouden kunnen zijn, maar die er een ‘afwijkende’ levensstijl op na houden. De verhalen worden verbonden door het terugkerende thema: winnen en verliezen. Ook de jonge vluchteling uit het eerste verhaal duikt later nog op. Soms is het uitgangspunt een schijnbaar bizarre situatie, zoals in het verhaal waarin de jonge vrouw Lola genegenheid opvat voor een os. ‘Lola fietste vaak en haar tochten duurden steeds langer. Volgens haar familieleden werd ze daartoe gedreven door huwelijksproblemen en werkloosheid. Zelf wilde ze het niet zo ver zoeken. Ze fietste zomaar. Ze had erg gespierde benen.’
