In 1998 publiceerde Luuk Gruwez in deze reeks zijn veelgeprezen autobiografische boek Het land van de wangen. Dit is, ruim twintig jaar later, het pendant van dat boek. Waar Het land van de wangen verwees naar het destijds door Gruwez enigszins geïdealiseerde Oosten van Vlaanderen, staat Het land van de handen voor het Westen van Vlaanderen, waar zijn wortels liggen en waaraan hij, ouder geworden, met een zekere nostalgie terugdenkt. Een verkwikkend amalgaam van brieven, dagboekaantekeningen en droomrelazen doet de lezer terechtkomen in het huis van Stijn Streuvels, de psychiatrische inrichting in Zoersel, de Westhoek en de cisterciënzerabdij van Westvleteren, waar dit boek der herinneringen zijn veelbetekenende apotheose beleeft.
Over Het land van de wangen:
* Stijl en compositie staan bij hem hoog in het vaandel. Zijn boek kent een hechte samenhang van brieven, dagboeken en terugblikken. Het land van de wangen is een logisch vervolg op zijn terecht bekroonde prozadebuut. – de Volkskrant
* Het land van de wangen is zonder twijfel het Vlaamse literaire hoogtepunt van dit najaar. Met oneindig veel mededogen portretteert Gruwez de mensen die zijn leven gestalte hebben gegeven. Zijn verhalen zijn grappig en schrijnend tegelijk. – Het Nieuwsblad