Hij werd geboren en zal – mogen wij aannemen – sterven.’ Ziedaar de man, hoofdpersoon in ‘Buiten de wereld’. Hij Is burger, gezinshoofd in de provincie, diensthoofd ergens in een Brussels kantoorblok. Maar hij is ook kunstenaar, al weet de buitenwereld daar niets van.
Te veel dimensies voor een rustig bestaan. Het einde van een eeuw nadert. Fysica begint steeds meer op poëzie te lijken, astronomen zien het gezicht van God. Bevat kunst het antwoord op de grote vragen? De kleine vragen zijn al moeilijk genoeg. Zoals: hoe overleef je tussen vier vrouwen, van wie er drie je dochter zijn? Schilder je een paus met olie- of waterverf? Waarover spreek je, als je voor het oog van ex-klasgenoten en tv-camera’s een voordracht moet houden, uitgerekend in het magische Jaar 2000?
In ‘Buiten de wereld’ luistert Guido van Heulendonk aan het hart van zijn tijd. En hoort, dwars door alle geruis heen, het geklop van oude mysteries – acuter dan ooit. Een tijdloos boek, dat ondanks de ernst van de thematiek toch leest als een avonturenroman, gezet in dezelfde vaardige taal en ironiserende lichtheid waarvoor de auteur al sedert zijn debuut geprezen wordt.
Guido van Heulendonks roman Paarden zijn ook varkens’ werd bekroond met de Gouden Uil voor fictie 1996. In 1998 verscheen zijn recentste werk: ‘Aimezvous les moules?’
Over ‘Aimez-vous les moules?’:
‘Van Heulendonk is de gevoelige seismograaf van haast niet te capteren storingen in de overigens geruststellende aanhoudende ruis van de dagelijksheid, van het gewone geluk, van de altijd wat te voortvarende tevredenheid.’ – Jos Borré in De Morgen
Over ‘Paarden zijn ook varkens’:
‘Een genoegen, zeer vaardig geschreven, mooi van taal, onweerstaanbaar geestig.’ – Jeroen Vullings in Vrij Nederland
‘Prachtige zinnen, schitterende vergelijkingen, een intelligent en beheerst stilist.’ – Jeroen Overstijns in De Standaard