Dublinezen is weliswaar het eerste werk van Joyce, maar allerminst eenvoudig. Het wordt altijd een verhalenbundel genoemd, maar is in feite een suite van epifanische inkijkjes in de verlamde ziel van de Dublinees in het begin van de twintigste eeuw. Het werk is nauw verbonden met de romans van Joyce, met name met Ulixes, dat ooit zelfs begon als verhaal voor Dublinezen. De verhalen zijn geschreven in wat Joyce zelf een stijl van ‘scrupulous meanness’ noemde: nauwgezette karigheid en nietsontziende narigheid. Hij schreef er een slordige tien jaar aan, en het is de kiem waaruit al zijn andere werk is gegroeid. Inmiddels is het klassieke werk honderd jaar oud en zijn de stilistische vernieuwingen misschien gemeengoed geworden in de wereldliteratuur, maar zoals Joyce het kon, kan niemand anders het.
Quotes:
‘Lof voor de opgefriste vertaling van de verhalen in Dubliners, wiens belangrijke werken nu dankzij Henkes en Bindervoet weer jaren meekunnen.NRC Handelsblad - Rob van Essen (••••)
‘De verhalenbundel Dublinezen is zo subtiel, rijk én strak vertaald, dat je wel gek zou zijn om die niet te gaan lezen.’ Vrij Nederland - Sander Pleij
'Dublinezen zit vol prachtige verteltrucs. […] Joyce sluit vaak aan bij het taalregister van zijn hoofdpersonen - hij schrijft in hún taal. De vertalers leggen het achterin allemaal helder uit. Dat is een bijkomst aantrekkelijk aspect van deze schitterende uitgave.' Het Parool - Arie Storm (*****)
‘James Joyce vertalen luistert zeer nauw. Erik Bindervoet en Robbert-Jan Henkes weten dat donders goed. Stuur die mannen betaald naar Ierland voor méér.’ De Groene Amsterdammer - Graa Boomsma
‘Aanstekelijk oneerbiedige vertaling […] toegankelijke verhalenbundel van als moeilijk bekend staande schrijver’ Nederlands Dagblad - Johan Bakker
'Uitstekend leesbaar, invoelbaar en meeslepend.' FD - Tjerk de Reus