‘Ze was niet in staat enig verband te zien tussen haarzelf zoals ze vroeger was en zoals ze nu was, en ze kon niet begrijpen hoe ze eenzaam en bang kon zijn met een man en twee kinderen in huis. Ze stond daar tegen de kinderen te praten over de heerlijke dag die ze morgen zouden hebben, en ze was zich volledig bewust dat ze zich steeds somberder voelde worden.’ (Uit ‘Kerstavond’)
Maeve Brennans belangrijkste onderwerpen zijn eenzaamheid, kwetsbaarheid, wanhoop, spijt en angst. Ze schreef vaak over ongelukkige, liefdeloze huwelijken, en over bekrompen en teleurgestelde mensen met treurige levens. Haar ‘studies’ van hun relaties hebben vaak een navrante ondertoon. Veel van het verdriet wordt veroorzaakt doordat de rigide katholiek-Ierse samenleving het individu restricties oplegt waaraan niet te ontkomen valt.
Toch zijn haar verhalen ook hoopvol, eenvoudigweg omdat zij ze opschrijft, waarmee ze een daad van verzet pleegt tegen de verstikkende wereld waarin haar hoofdpersonen leven.
Quotes:
‘Zij maakt van het korte verhaal magische literatuur.’ NRC ?????
'In al zijn eenvoud onvergetelijk prachtig' VPRO Gids - Katja de Bruin
‘Geweldige Ierse schrijfster’ de Volkskrant - Arjan Peters
‘Kwetsbaarheid, wanhoop, spijt en angst. Dat zijn de verhalen van Maeve Brennan in een notendop. […] mooie spanning tussen personages’ Nederlands Dagblad
‘Brennan is een meester op de vierkante centimeter: schrijnend en ingetogen tegelijk maakt zij de wanhoop van Delia voelbaar, door alle ruimtes heel precies te omschrijven. […] En nu dus ook eindelijk vertaald, móói vertaald door Rosalien van Witsen. Met de knipsels van kunstenares Charlotte Schrameijer is het een prachtig boekje geworden.’ NCRV Gids – Mieke van der Weij ????
‘Een reviaanse familiegeschiedenis’ Het Parool - Arie Storm
‘Nog niets aan zeggingskracht verloren. […] Teder en ontroerend.’ Nooit meer slapen, radio 1
‘Maeve Brennan kon waanzinnig goed schreven’ Podcast Ondercast #54 - Edith Vroon