Luuk Hefter werkt als kraanmachinist in een monsterlijk hoge torenkraan in de Arabische woestijn. Tot hij op een dag blijvend verblind wordt door een fel, onverklaarbaar hemellicht en Beethoven in zijn kraan opduikt. Terug in Nederland wordt Luuk verzorgd door zijn nichtje Mira, die in toenemende mate lijdt aan epilepsie. Zij wordt gegrepen door eenzelfde vlammende passie voor Beethoven. Tijdens een korte verliefde periode brengen ze diens gevaarlijke les in praktijk: wie het hoogste niveau wil bereiken, moet een deel van het dierbare gewone leven opofferen.
‘Ik kon nergens meer aan denken, niet aan haar woorden, niet aan haar verwijten, alleen maar aan hoe ik haar beet moest pakken en hoe ik moest verhinderen dat ze haar hoofd of haar armen tegen de bedrand zou slaan. Het waren beethoviaanse krachten die in haar lichaam waren gekropen en het opzweepten en rondsleurden.’
Honderd hoge dagen is een nieuw hoogtepunt in het oeuvre van Tomas Lieske, die al vaker heeft laten zien dat het mogelijke en het onmogelijke prachtig samen kunnen gaan.