‘Lief Museum, Wat schrijf je me toch een gezellige brieven.’ Simon Carmiggelt aan Ellen Warmond
De dichter Ellen Warmond werkte sinds 1955 in het Literatuurmuseum, toen nog Letterkundig Museum geheten. In 1964 vroeg ze Simon Carmiggelt op het toppunt van zijn roem als columnist mee te werken aan een tentoonstelling. Hij reageerde enthousiast, niet alleen op het verzoek, maar ook op haar geestige schrijfstijl. Er ontstond een unieke correspondentie die zo’n vijftien jaar standhield. De twee wilden niet voor elkaar onderdoen en dat leverde een sprankelend geheel op dat van zowel Carmiggelt als Warmond een onverwachte kant laat zien.