Marijke Hanegraaf speelt in haar nieuwe – derde – bundel met het begrip restruimte. In een huis is dat de ruimte in de marge – de berging, het schuurtje, de zolder, de extra kamer. Ze is onbestemd en toch onmisbaar. In het landschap beslaat de restruimte ogenschijnlijk onbeheerde stukken land. In de typografie gaat het om de ruimte tussen de letters en om de woorden heen. Ook in onze geest kunnen we zo’n restruimte vermoeden. Misschien omvat ze de niet te sturen gedachten of bepaalde vluchtige momenten gedurende de dag.
