De rechter en zijn beul lijkt een klassieke misdaadroman: er is een misdaad gepleegd en er wordt onderzoek gedaan, en aan het eind van het boek weet de lezer wie de dader is.
Maar van meet af aan deugt het onderzoek niet: de commissaris blijkt gaandeweg alle achtergronden al te kennen – en hij weet ook al snel wie de dader is. Hij laat zijn collega’s vervolgens alleen maar verder speuren omdat hij iets wil rechtzetten, een rekening wil vereffenen. Hij wil ‘gerechtigheid’ bewerkstelligen, iets wat hij langs de legale weg onmogelijk kan bereiken.
De misdaadromans van Dürrenmatt volgen het klassieke schema van het genre, maar stijgen daar ver bovenuit door hun ironische, vaak cynische toon en hun filosofische en maatschappijkritische inhoud.
Quotes:
'Een pareltje om te koesteren. Strak gebonden, snedig, intelligent en onverantwoord immoreel, een Dürrenmatt fine champagne.' Knack
'Een spannend verhaal, een sympathiek hoofdpersonage, een slechterik van formaat. De juiste ingrediënten voor een smakelijke misdaadroman, die ook nog eens lekker leest: in een zakelijke, ironische stijl.' Dagblad van het Noorden
'Het is een prachtig opgeschreven zoektocht naar het menselijk wezen, waarin goed en kwaad door elkaar lopen en niets is wat het lijkt.' Thrillzone