Vergeten straat werd eind zomer 1946 te Brussel gepubliceerd, maar de roman is bedacht en grotendeels ook geschreven tijdens de bezetting. Het uitgangspunt van dit derde werk van Boon is eenvoudig: een doodlopende straat in een naamloze grote stad wordt tijdens de aanleg van een nieuwe spoorwegverbinding helemaal van de buitenwereld afgesneden. Vervolgens wordt er op initiatief van ene Koelie een commune uit de grond gestampt. Om de kansen op welslagen van die Nieuwe Gemeenschap te kunnen beoordelen, heeft de schrijver een Brusselse impasse waar hij weleens was geweest, bevolkt met mensen die hij kende uit zijn eigen Aalsterse omgeving. Het sociaal experiment van Koelie mislukt, het nieuwe gemeenschapsleven implodeert. Maar Boons literaire experiment fascineert tot op de dag van vandaag. Dat is mede te danken aan het beklijvende portret van Koelies dochter Roza, die onder Boons pen is uitgegroeid tot een van de meest destructieve kindvrouwtjes uit de moderne literatuur. Alleen al om figuren als Roza, Koelie en de bedelaar Vieze is Vergeten straat een feest om te lezen.
