Mechanicus schrijft (en hoe!) over alles wat lekker is in het leven. Eten is voor hem vaak het laatste weermiddel tegen het definitieve wegsomberen in lethargie – of juist de opmaat voor de zoveelste poging eraan te ontsnappen wanneer het kwaad reeds is geschied. Veel recepten
dus in dit boek, zoals frivolité solitaire, les larmes perpétuelles, marc de zuur gras en canard désolé, maar ook, een ietsje vrolijker, peer d’amour, volière vol liefde of queue à la gueuze.
